نویسنده در کتاب حاضر با تحلیل مفهوم رایج و متداول فلسفة تطبیقی راهی به وصف و بیان تاریخی آن گشوده است. در واقع فلسفة تطبیقی به تحقیق دربارة اختلاف و اتفاق نظر میان فیلسوفان می پردازد. نویسنده در این مسیر برخی از آرای مشابه «اسپینوزا» و «اشاعره» را ارائه کرده و فارابی و ابن سینا را با ارسطو، و ملاصدرا را با «لایب نیتس» و «هوسرل» قیاس نموده است. در این بخش سیر فلسفه در عالم اسلامی و به صورت ویژه در کشور ایران مطالعه و رابطة آن (فلسفة اسلامی) با «فئومنولوژی» تبیین گردیده است. همچنین مسئلة تبادل فرهنگی که برای نخستین بار در اندیشة فارابی ظاهر شده، بررسی و فلسفة «ابن رشد» به عنوان زمینه ساز رنسانس و معلم مدرنیزاسیون مغرب اسلامی تحلیل گردیده است. در پایان نیز به منظور آشنایی ایرانیان با فلسفة جدید به معرفی کتاب «فلسفة اولی» یا «ما بعدالطبیعه» نوشتة «ابوالحسن شعرانی تهرانی» پرداخته شده است.