دکتری جوان، پس از رهایی از اردوگاه مرگ باخبر شد که بسیاری از عزیزانش، از جمله همسر باردارش را از دست داده و در سپتامبر ۱۹۴۵ به دوستانش نوشت، بی‌اندازه خسته‌ام، بی‌اندازه تنها و غمگینم؛ اما او با نیرویی حیرت انگیز، باز به زندگی روی آورد و تسلیم افسردگی و پوچی نشد. او تا ۵۲ سال بعد، به زندگی فعال خود ادامه داد و به چهره‌ای پرآوازه در دنیای روان‌پزشکی و معنا درمانی بدل شد. دکتر ویکتور فرانکل از ۱۹۷۰ تا ۱۹۹۷، ۲۹ دکترای افتخاری و ده‌ها جایزه علمی معتبر دریافت کرد. آری به زندگی، یکی دیگر از شاهکارهای اوست که متن اصلی آن، سال‌های دراز در دسترس نبود.