پاییز سال قبل قصد داشتم نقل مکان کنم، اما تصمیم را تا بهار به تعویق انداختم. چیز مناسبی پیدا نمی‌کردم. در ابتدا به دنبال خانه‌ای محقر می‌گشتم و نمی‌خواستم در اتاقی اجاره‌ای در خانه کسی دیگر زندگی کنم. حتی اگر اتاقی تک نفره پیدا می‌کردم، یقیناً باید بزرگ بود و بی‌تردید حدالمقدور ارزان‌ قیمت. همچنین، وقتی به نوشتن رمان بعدی‌ام می‌اندیشیدم، دوست داشتم مدام در اتاق راه بروم. تصادفاً، همیشه اندیشیدم به نوشته‌هایم و تصور اینکه چگونه رمان هایم از آب در می‌آید، برایم لذت‌بخش تر از این است که واقعاً نوشته‌هایم را به روی کاغذ بیاورم و این مسئله ربطی به تنبلی ندارد. خودم هم دلیلش را نمی‌دانم؟