بعد از ماه عسل فراموش نشدنی مان در باریلوچه، به آپارتمان دنج و دوست داشتنی من برگشتیم؛ اما در بدو ورود، به اتاق خوابمان با یک نفر قفس مواجه شدیم. دقیقاً شبیه قفس طوطی بود، فقط بزرگ تر. دارای یک پایه گرد، قطر نزدیک به سه متر و میله های عمودی که در قسمت های فوقانی جمع می شدند و یک گنبد برجسته را شکل می دادند. برای جا دادن قفس در اتاق خوابمان، تخت خواب و دراور ها به اتاق ناهارخوری منتقل و به خاطر کمبود جا، میز ناهار خوری و چهار صندلی آن به کنار دیوار هل داده شده بود. باز کردن در کمدهای دیواری در چنین وضعیتی ممکن نبود. با کمال تأسف، متوجه شدیم که جابجایی مبلمان سبب شده که کف اتاق و دیوارها به شدت خراشیده و ساییده شوند.