ویتگنشتاین، دو اثر خود به نام “کتاب آبی” را در ترم تحصیلی 1934-1933 دانشگاه کمبریج، و “کتاب قهوه ای” را در خلال ترم 1934-1935 برای دانشجویان خود دیکته نمود. ویتگنشتاین در کتاب آبی، با آن که کاملا واقف است که ما زبان را مطابق قواعد دقیق به کار نمی بریم، و نیز این که ما کلمات را مطابق با قوانینی هم چون قوانینی که علم از آن دم می زند به کار نمی بریم. اما او هم چنان به اهمیتی که مفهوم “پیروی از قاعده” دارد نیز در شک به سر می برد. با این همه، کتاب آبی گویای کلیه ی مضامین اصلی ویتگنشتاین متاخر است. از مباحث اصلی این کتاب عبارت اند از: کاربرد و معنا و نظریه ی سفسطه آمیز “نام”، فهم و سلطه ی تکنیک، قاعده ها، بازی های زبانی و شکل های زندگی، و رد زبان خصوصی. نویسنده در “کتاب قهوه ای” از بازی های زبانی گوناگون به منزله ی “نظام های ارتباط” یاد می کند. او در این کتاب، با گذار از موارد انواع گوناگون نامیدن به مبحث راه های مختلف “مقایسه با واقعیت” می رسد. ویتگنشتاین در این اثر، بر این عقیده پافشاری می کند که زبان فاقد آن نوع از وحدت است که روشنی و وضوح داشته باشد.