مثنوی سندباد نامه منظوم ـ نظیره ای است بر سندباد نامه منثور ظهیری سمرقندی ـ سروده “عضد یزدی”، شاعر قرن هفتم و هم عصر حافظ، در بحر متقارب که به گفته مصحح، بی آن که سید عضد، سندباد نامه منثور را دیده باشد، کار سرایش آن را ظاهرا از ماخذی دیگر به سال 776ه .ق آغاز کرده و در همان سال به پایان برده است .کتاب مشتمل است بر 4159بیت از اصل اثر که بخش افتاده آن را “محمد جلالی چیمه “براساس سندباد نامه ظهیری سمرقندی بازسرایی کرده است . کتاب همچنین برخوردار از پیش گفتاری است از استاد “محجوب “در شرح حال شاعری ناآشنا چون عضد یزدی و مناسبات اجتماعی و جایگاه هنری او در روزگار شاه شجاع، همچنین در نقد اطلاعات محدودی که برخی تذکره ها از “عضد یزدی “یاد کرده اند .مضمون کتاب در احوال شاهزاده ای باستانی است که همچون سیاوش، بر دلباختگی زنی از بانوان حرم سرای پدرش تمکین نمی کند و زن به حیله های مختلف و به تایید پادشاه تا هفت بار او را به پای چوبه دار می رساند، اما جوان پاک دامن هر بار به یاری وزیری از وزیران شاه از سیاست مرگ می رهد تا خود در مجالی مناسب فرصت دفاع می یابد .سراسر کتاب همچنین سرشار است از حکایت ها و احکام پندآموز مردمان باستان .