کتاب «سال های عطا»، نوشته «فیاض قادری مهرآباد، سرگذشت زندگی «عطاءالله قادری مهرآباد»، یکی از بهایی زادگان استان آذربایجان غربی است که ضمن تعریف خاطراتش، به چگونگی بهایی شدن روستا های اطراف، خانواده و شمار بسیاری از مردم از سوی مبلغان بهایی می ‏پردازد. ماجرای این داستان از جایی آغاز می ‏شود که این فرقه، با هدف رسوخ در لایه ‏های درونی جامعه ایران، مبلغانی به دورافتاده ‏ترین نقاط کشور گسیل می ‏دارد؛ تا از هر طریق بر شمار بهاییان بیفزاید. بهاییت، که در زمان پهلوی اوضاع را مساعد دیده بود، به شکلی برنامه ‏ریزی ‏شده اعضا را پایبند می کند و با مشغول کردن آنان به فعالیت های ریز و درشت، سیطره بر جان و مال اعضا، تعیین تکلیف‏ در مسائل شخصی از قبیل ازدواج، درس، شغل، محل زندگی و…، آزادی فردی را به طور کامل نقض می ‏کند؛ تا همه بهاییان طفیلی تشکیلات باقی بمانند.