“مگره”، سربازرس پلیس، در جریان پرونده ای قرار می گیرد که طی آن شب گذشته دو قایقران، مرد خانه به دوشی را که در رودخانه ی سن رها شده بود از آب گرفته و مراتب را به پاسبان گشت گزارش کرده اند. مرد مضروب و مجروح به بیمارستان منتقل شده و اکنون مگره موظف است از قایقران ها بازجویی کند. قایقرانی که در ابتدا متوجه ی قضیه شده بود اظهار می دارد پژوی 403 قرمزرنگی در کنار رود نگه داشته، دو مرد از آن پیاده شده و مرد بیچاره را در آب انداخته و گریختند. او ادعا می کند در پلاک ماشین دو عدد 9 را تشخیص داده است. قایقران دوم تنها به مرد اول برای نجات غریق کمک کرده و متوجه هیچ چیز دیگری نشده بود. مگره برای به دست آوردن اطلاعات بیش تر دستور می دهد ماشین مورد نظر را پیدا کنند و خود راهی بیمارستان می شود. در بیمارستان او درمی یابد که مرد مضروب “فرانسوا کلر” نام داشته و از دو سال پیش شب ها زیر پلی در همان حوالی می خوابیده است. طی تحقیقات بیش تر و احضار صاحب پژوی قرمزرنگ به اداره ی پلیس، سربازرس متوجه تناقض اظهارات قایقران با شهادت شاهدان می شود. چرا که صاحب ماشین ثابت می کند که در آن شب سگش را داخل آب انداخته و پس از آن به یک کلوپ شبانه رفته است. پاسخ ها، در بازجویی ها با یک دیگر همخوانی ندارد و این ثابت می کند قایقران چیزی را پنهان کرده و واقعیت را تغییر داده است. مگره با سماجت تمام پیش می رود تا این که سرانجام درمی یابد دو سال پیش، قایقران در نیمه شبی پدر همسرش را با هل دادن داخل آب رود کشته و “کلر” در آن زمان تنها شاهد ماجرا بوده است. و حالا بعد از دو سال وقتی دوباره با یک دیگر روبه رو شده اند قایقران تصمیم داشته شاهد بی خانمان را برای همیشه از صحنه به در کند، اما موفق نشده است. با وجود تمام این دریافت ها نه قایقران اعتراف صریحی می کند و نه کلر حاضر به شکایت می شود. اما در لفافه به سربازرس می فهماند که درک درستی از ماجرا داشته است.