در کتاب حاضر، به بررسی تأثیر بازی های آموزشی بر صفات اخلاقی کودکان پرداخته شده است. مؤلف تشریح می کند که بچه ها برای رشد مهارت های اجتماعی، عاطفی، شناختی (تفکر) و جسمی به بازی نیاز دارند. از سوی دیگر، در بسیاری از موارد، عدم موفقیت در تربیت اخلاقی کودکان، ناشی از نقص در برنامه ها است. ارائه مفاهیم و مسائل اخلاقی در سطحی که با فهم کودکان متناسب نیست، استفاده از اجبار و تنبیه و نیز آموزش مفاهیم و مسائل اخلاقی با روش های قالبی، تکراری و خسته کننده، می تواند عاملی عمده در خستگی و دل زدگی آنان شود. اما استفاده از بازی و سرگرمی های جذاب در تربیت اخلاقی، علاوه بر تسهیل آموزش، باعث ایجاد هیجانات مثبت در کودکان می شود و به احتمال زیاد آن ها را به آنچه در فضایی شاد و مطلوب آموخته اند دل بسته و ملزم می سازد.