بحث آغازین کتاب درباره ی نهضت ترجمه در عصر اموی، و سپس عصر عباسی یعنی زمان منصور و هارون عباسی و سرانجام عصر مامون عباسی است که در دوره ی مامون به اوج رشد خود رسید. دوره ی نهضت ترجمه پس از مامون مبحث بعدی کتاب است که در این دوره مرحله ی جدیدی از ترجمه، از نظر کمی و کیفی، پدیدار شد که به طور کلی رشد و بالندگی دوره ی مامون را نداشته است. پس از آن، روش های ترجمه، اعم از ترجمه ی لفظی و ترجمه ی معنی، نیز عوامل شکوفایی ترجمه معرفی شده است. (عواملی چون نظارت خلفا و دولتمردان بر ترجمه، نیاز عرب به میراث تمدن های قدیم، اختراع کاغذ، گسترش آیین اسلام و…) در بخش دیگر کتاب، در چهار قرن اول هجری بررسی شده، سپس، حامیان نهضت ترجمه و هم چنین عناصر و مراکز ترجمه (از جمله مدارس اسکندریه، انطاکیه، حران، نصیبین، رها، جندی شاپور و بیت الحکمه بغداد) معرفی شده است. بخش پایانی کتاب نیز معرفی تنی چند از مترجمان تاریخی نامدار است.