خیابان، عنصری مهم در جهان امروز بوده، به مثابه فضای عمومی، بستری است که تعاملات اجتماعی، سیاسی و جنسیتی در آن شکل می گیرد. به بیان دکتر «آصف بیات»، خیابان در مفهوم فضای عمومی، تنها مکان هندسی برای حرکت جمعی اقشاری است که فاقد جایگاهی نهادی برای بیان نارضایتی شان هستند. به منظور توصیف چگونگی تبدیل شدن خیابان به عرصه آگاهانه فعالیت های سیاسی – اجتماعی، آصف به رابطه «فضا» و «قدرت» اشاره کرده، معتقد است آنچه بستر خیابان را به لحاظ سیاسی برجسته می کند استفاده فعالانه و مشارکت گرایانه از فضاهای عمومی است. عرصه خیابان به طورمعمول در حوزه قدرت حکومت است؛ چراکه حکومت قواعد و مقررات این عرصه را تنظیم و نظم آن را برقرار می کند و از استفاده کنندگان این فضاهای عمومی انتظار دارد به شکلی منفعلانه و مطابق با قوانین موضوعه ی حکومت در آن رفتار کنند. از این رو، هر گونه استفاده فعالانه از خیابان، هم کنترل قدرت حاکم و هم گروه های برخوردار از نظم موجود را به چالش می کشد. اندیشمندان و علاقه مندان این حوزه در سال های اخیر به مفاهیم استفاده مشارکت جویانه و فعالانه از خیابان در نظم شهری توجه بیشتری کرده اند. تقویت این حوزه سبب ارتقای فرهنگ گفتمان حول موضوعاتی از این قبیل و افزایش توان مشارکت شهروندان، زنان و مردان برای زیستی مطلوب تر شده است. این کتاب، تلاشی برای فهم خیابان به مثابه فضای عمومی و تبیین فضای عمومی به واسطه «خیابان» است.