نویسنده در آغاز “مکتب تفکیک “را این گونه تعریف می کند :مکتب تفکیک، مکتب جداسازی سه راه و روش معرفت، و سه مکتب شناختی است در تاریخ شناخت ها و تاملات و تفکرات انسانی، یعنی راه و روش قرآن، راه و روش فلسفه، و راه و روش عرفان .هدف این مکتب ناب سازی و خالص مانی شناخت های قرآنی و سره فهمی این شناخت ها و معارف است، به دور از تاویل و مزج با افکار و نحله ها، و برکنار از تفسیر به رای و تطبیق، تا “حقایق وحی “و اصول “علم صحیح “مصون بماند و با داده های فکر انسانی و ذوق بشری درنیامیزد و مشوب نگردد .”پس از آن در کتاب نکاتی در خصوص معارف یا شناخت حق، تاویل، ضرورت تفکیک، مرزبندی حقایق و اهمیت آن در کار شناخت حقایق، و مانند آن مطرح می شود .در بخش دیگر در باب “مسائل تاریخی و علمی مکتب تفکیک “اطلاعاتی درج می گردد ;سپس درباره نگرش تحقیقی مطالبی فراهم می آید .معرفی عالمان تفکیکی از دیگر مطالب این کتاب است .این افراد عبارت اند از :سید موسی زرآبادی، میرزا مهدی اصفهانی (خراسانی)، شیخ مجتبی قزوینی خراسانی، شیخ علی اکبر الهیان تنکابنی، سید ابوالحسن حافظیان، شیخ هاشم مدرس قزوینی خراسانی، میرزا علی اکبر نوقانی، شیخ غلامحسین محامی بادکوبه ای، میرزا جواد آقا تهرانی و شیخ محمد باقر ملکی .در کتاب همچنین چند پیوست در ارتباط با مکتب تفکیک درج گردیده است .