«ناصرالدین شاه» ازجمله پادشاهانی بود که سفر را جز لاینفک سیستم حکومتی خود قرار داده بود و هر از چند گاهی سفرهایی در شهرهای ایران و یا کشورهای خارجی انجام می داد، و ازجمله عادات پسندیده وی نگارش یادداشت های روزانه و حتی چاپ و انتشار آن ها بود. «ناصرالدین شاه» منحصراً قصد سفرنامه نویسی نداشته است بلکه علاقه وافری داشته است که زندگانی خود را روزبه روز یادداشت کند و چون قسمتی از خاطرات روزانه او مصادف با سفرهای متعدد داخلی و خارجی او شده است این قسمت از خاطرات یعنی یادداشت هایی که در روزهای سفر انجام یافته نام سفرنامه به خود گرفته است. این کتاب سفرنامه ای از سفر ناصرالدین شاه به مازندران است که در سال 1254 انجام شده است.