این کتاب هدفش را این گونه بیان می کند که اگر بخواهیم به طور مؤثر ابراز عشق کنیم باید زبان اصلی عشق همسرمان را بیاموزیم زیرا به ندرت طرفین رابطه ای یافت می شوند که زبان عشق یکسانی داشته باشند. نویسنده نگاهش به بهبود روابط بعد از ازدواج است، زمانی که دوران رمانتیک عاشقی تمام شده و روزمرگی آغاز می شود. برای پر نگه داشتن مخزن عشق باید عاشقانه اندیشید و نگاه عاشقانه ای داشته باشیم. هر آنچه در زندگی بشر با انگیزه عشق صورت نگرفته باشد درنهایت پوچ و توخالی است. نویسنده اعتقاد دارد در صحنه پایانی نمایش زندگی انسان تنها سه آیتم باقی می ماند: «ایمان، امید و محبت». اما بزرگ ترین آن ها محبت است. بی عشق، کوه ها صعودناپذیر، دریاها گذرناپذیر، بیابان ها تحمل ناپذیر و سختی ها بلایای زندگی مان می شوند.