فصل اول کتاب حاضر به تبيين مباني نظري قرض‌الحسنه در آيات، روايات و فقه اسلامي پرداخته و در فصل دوم، مفهوم، اهداف و کارکردهاي سپرده پذيري امتيازي به‌عنوان الگوي نوين تأمين مالي خرد موردبحث قرار مي‌گيرد. تجربه سپرده پذيري امتيازي به‌عنوان نسل جديد فعاليت‌هاي قرض‌الحسنه در نظام مالي کشور در فصل سوم مطرح مي‌شود و زمينه براي تبيين مباني فقهي عقود مورداستفاده در طراحي سپرده‌هاي امتيازي در فصل چهارم فراهم مي‌گردد. فصل پنجم به ارائه الگوهاي منطبق با شريعت جهت اجراي سپرده‌هاي امتيازي و تحليل آن‌ها از منظر فقهي-اقتصادي اختصاص يافته و شبهات احتمالي پيرامون استفاده از الگوهاي مذکور و راهکارهاي مرتبط در فصل ششم موردتوجه واقع مي‌شود. فصل آخر نيز به جمع‌بندي، نتيجه‌گيري و ارائه توصيه‌هاي سياستي مي‌پردازد.