«بابک خرمدین» را باید نماد استقلال طلبی ایرانی دانست. او 22 سال در مقابل نیروهای مهاجم و بیگانه (تازیان) جنگید و رشادت ها کرد. وی از دلیرترین ایرانیان تاریخ است که در اندیشه احیای حکومت ساسانیان بود. این کتاب رمانی درباره شرح نبردهای بابک با اعراب و تاریخ ایران و پاره جدانشدنی ایران یعنی آذربایجان در دوران اوست. در بخش هایی از این رمان می خوانید: «جوان در حالی که پوستی روی دوشش انداخته بود از در قلعه بیرون آمد. تنگ غروب بود دشت ها و کوه های سفیدپوستی زیر پای زن زیبا گسترده بود. دانه های درشت برف از آسمان می بارید و باد شدیدی آن ها را میان زمین و آسمان به بازی گرفته بود… .