به طور کلی، مکتب دورکیمی هم در برابر اتمیزاسیون ناشی از سیاست های نئولیبرال و فایده گراف و هم در برابر واکنش های فاشیستی و هویت خواهانه جوامع توده ای و ناامن که اعضای آن برای دستیابی به همه نا داشته های خود به چهره های اقتدارگرا پناه می برند، از باز سازمان دهی اجتماعی و شکل گیری نهادهای واسط مانند اصناف، اتحادیه ها و انجمن ها دفاع کرده است. از نظر آن ها، وجود گروه های ثانوی میان دولت و افراد، به وجود آمدن جامعه توده ای و دولت توتالیتر ممانعت می کند. در این کتاب، به نقش همبستگی اجتماعی و دشمنان آن اشاره شده است و نویسنده به همبستگی اجتماعی پس از دورکیم و موس و مکتب دورکیم و همبستگی اجتماعی در جهان امروز پرداخته است.