این کتاب، جلد سوم از مجموعة «فلسفه های انضمامی» است که در آن نویسنده مباحث بنیادین فلسفة علم را تشریح می کند. وی بحث خود را با موضوع کلاسیک استقراء آغاز می کند و پس از طرح ابعاد و مشکلات آن به بحث ابطال گرایی «پویر»، به عنوان راه حلی برای مشکل توجیه «استنتاج استقرایی»، می پردازد. آن گاه، پس از نشان دادن ناکارآمدی ابطال گرایی به ایدة پارادایم «کوهن» در تاریخ علم اشاره می کند و سپس مباحث واقع گرایی و ضدواقع گرایی در علم را تبیین می کند. در این مسیر، نویسنده مخاطبان را با آموزه «دوئم ـ کواین» و مباحثی از فلسفة فیزیک آشنا می کند.