در کتاب حاضر به فلسفه ی قرن هفدهم اروپا پرداخته شده فیلسوفان این سده و تفکرات آنان بررسی می گردد. در فصل اول خصوصیات برجسته و عمده ی قرن هفدهم برشمرده می شود. نویسنده این خصوصیات را به سه دسته تقسیم کرده و هریک از آن ها را توضیح می دهد. چگونگی برداشت از طبیعت انسانی، تصور موجود از طبیعت بیرونی و ساختار زندگی فکری قرن هفدهم، این سه بخش هستند. نویسنده به این مساله اشاره دارد که در این سده، این مذهب “اصالت عقل” است که کار خود را آغاز کرده و عقل انسانی در فعالیت عملی آن را بررسی می کند. در فصل دوم نویسنده به “فرانسیس بیکن” می رسد و وی را دلبسته ی سنت “علم تجربی طبیعت” می داند. فلسفه ی دکارت، محتوای فصل سوم را شکل می دهد. نویسنده در این جا، آن جمله ی معروف دکارت یعنی “می اندیشم پس هستم” را تعیین اولیه ای می داند که ما را به احکام یقیینی بیش تری می رساند. “پاسکال” و “هابز” هرکدام به ترتیب، موضوعات فصل های چهارم و پنجم هستند. فلسفه ی “اسپینوزا” شاکله ی فصل بعدی را تشکیل می دهد. نویسنده در این فصل به این مطلب اشاره می کند که فلسفه ی اسپینوزا را می توان در مجموع فلسفه ی رستگاری از طریق شناخت خدا دانست. پس از این فصل، نویسنده به “مالبراتش” می رسد؛ فیلسوفی که به عقیده ی نویسنده، فلسفه ی او، اساسا فلسفه ی دینی است و اگر بخواهیم فلسفه ی او را در یک جمله بگوییم این است که “چیزی نیست که چون نیک در آن تامل شود ما را به خدا بازنگرداند”. در فصل هشتم از فلسفه ی “لایب نتیس و در فصل نهم از فلسفه ی “جان لاک” سخن می رود. در این فصل، نویسنده به اندیشه های سیاسی لاک اشاره می کند و می گوید در نظر لاک، جامعه، قدرتی موثر و ثابت برای جلوگیری از نقص قانون است که تنها در صورتی از قدرت اطاعت می کند که این قدرت مطابق با قوانین ثابت رفتار کند و نه بر اساس احکام خلق الساعه. در فصل دهم نیز از فلسفه ی “بل” و فونتل” سخن می رود. واژه نامه ی فارسی به فرانسه و واژه نامه ی فرانسه به فارسی نیز در پایان کتاب ضمیمه شده اند.