«غزال، آهوی باغ زعفرانیه» با زبانی مُفخم نزدیک به زبان فارسی نویسان دوران قاجار به رشته تحریر درآمده است. این داستان عاشقانه، روایت زنی به نام «فخرالزمان» است که با متولد شدن دخترش که دارای چشمانی درشت وآهویی است نام او را «غزال» می گذارد و «اسماعیل خان»، همسر فخرالزمان از شادی «عالیه خانم» مادر «کوکب» را صدا می زند و صندوقچه چوبی را به دست عالیه می دهد و سفارش می کند که همسرش خسته است و رسم ورسومات را زودتر تمام کنند و مجال استراحت کافی را به او بدهند. عالیه گل از گلش شکفته است، سهم خود را از صندوقچه برمی دارد و به سراغ فخرالزمان می رود. هفت سال از متولد شدن غزال می گذرد و حالا او آماده می شود تا به مدرسه برود… .