مورخانی که به تکامل تاریخی از نوع مارکسیستی آن اعتقاد دارند بر اساس تقسیم بندی های خود از تاریخ جهان، دوران پس از برده داری را عصر فئودالیسم می دانند؛ عصری که در تاریخ اروپا کمابیش پس از افول امپراتوری روم غربی و در دوران قرون وسطی آغاز می شود. نویسندة کتاب حاضر نیز بر مبنای ماتریالیسم تاریخی تلاش دارد تا دورانی را که اروپای مرکزی از عصر باستان و نظام برده داری یونان و روم وارد عصر فئودالیسم در سده های میانه می شود در مسیرهای متنوعی از منظر جامعه شناسی تاریخی کندوکاو کند. وی در جریان این بررسی می کوشد تا قدرت تبیینی برداشت مارکسیستی از تاریخ را به اثبات برساند و همچنین تاریخ عصر یونان و روم، تهاجم اقوام ژرمنی، جامعة کوچ نشین و الگوهای متفاوت فئودالیسم در شمال، شرق و غرب و همچنین منطقة مدیترانه ای اروپا را روشن سازد. مطالب کتاب بر اساس تفاوت های شیوة فئودالیسم در اروپای شرقی و غربی به دو بخش تقسیم شده و در کنار آن بخشی نیز به عصر باستان کلاسیک و دوران گذار تعلق دارد. نویسنده ورای همة مسائل به دنبال بررسی رابطة این دو عصر (باستان و فئودالیسم) با استبداد است.