کتاب حاضر، جلد اول از دوره شش جلدی گزیده آثار «ویلهلم دیلتای» با عنوان «مقدمه بر علوم انسانی» است که نگارنده در آن سعی دارد تا رویکردی تاریخی را با رویکردی منظم(سیستماتیک) درآمیزد تا به حداکثر یقین ممکن درباره ارکان فلسفی علوم انسانی دست یابد. در این راستا نخست پیش نویس نامه ای به «آلتهوف»، یکی از مقامات وزارت تعلیم و تربیت پروس، که خلاصه ای از رویکرد دیلتای به علوم انسانی را در بر می گیرد، تحریر شده است. دیلتای مبحث خود را با مفهوم تجربه آغاز می کند، اما تا اصالت تجربه پیش نمی رود. او در مباحث خود به تهدید علوم طبیعی و انسانی می پردازد و متذکر می شود که در بررسی ها می بایست علوم انسانی نتایج علوم طبیعی را به حساب بیاورد. دیلتای می پذیرد که موجودات روحانی محض نیستیم، بلکه دارای بدن هایی هستیم که جایگاه آنها در طبیعت است و محکوم قوانین طبیعت هستند. در ادامه دیلتای بنیاد اصیل علوم انسانی را در مابعدالطبیعه جای می دهد و تاسیس و رشد مابعدالطبیعه غربی از دوره یونانی تا قرون وسطی و سپس انحلال تدریجی آن پا به پای تکامل علم جدید را پیگیری و آنگاه اثبات مِی کند که علوم انسانی دارای وضعیت و موقعیت بنیادی تر از علوم طبیعی است، زیرا رابطه نزدیک تری با شبکه حیاتی اصیل تجربه ما برقرار می کند. در کتاب او توانسته است تمایزی در روش بین علوم طبیعی و علوم انسانی به همراه گزارشی از وظایف شاخه های مختلف علوم انسانی فراهم آورد. در پایان کتاب «طرح برلین»به عنوان طرحی که دیلتای در اوایل سال 1890برای باز اندیشی ساختار کتاب خود مطرح کرده است، معرفی می شود. همچنین حاشیه هایی بر کتاب «مقدمه بر علوم انسانی/ مایکل نویل»، پی نوشت مبحث جامعه شناسی، و پیش نویس اولیه دفتر چهارم از همین کتاب با عنوان «استلزامات یا شرایط آگاهی یا معرفت علمی» به کتاب ضمیمه شده است.