نویسنده در این اثر اندیشه ی ابن عربی را از “جاهلیت” تا “ختم ولایت” بررسی می کند و بر پایه ی اندیشه ی او، نظریات عارفان مسلمان درباره ی پیدایش وجود و مراتب موجودات، هم چنین تاویل ابن عربی از اصول و فروع شریعت را بازمی نماید. در فصل نخست کتاب، تصریح شده است که ابن عربی فقط با پیروی از شریعت و عمل به شیوه ی خاتم الانبیا، از جاهلیت به مقام ختم ولایت رسیده است. نویسنده خاطرنشان می کند که از نظر ابن عربی، شریعت عیار وجود است و هم چون وجود ظاهری دارد و باطنی، و هم ظاهر انسان را دربرمی گیرد و هم باطن او را. با عمل به ظاهر و باطن، آن حجاب ها فرو می افتد و حقیقت تجلی می کند و معنا پدید می آید؛ یعنی معنای وجود و زندگی، و فقط معنای عمومی انسانی؛ معنای دین و اسلامی که همه ی انسان ها را در خود جای می دهد.