این داستان، ماجرای ملکه گوهرشاد بود که مناره های مشهور و معروف هرات به دستور او ساخته شده بود. این شهر در قرن پانزدهم میلادی، محبوب ترین شهر دنیا برای این ملکه محسوب می شد. گندمزارهای پربار و سرسبز هرات، باغ های میوه و تاک های انگورهای درشت و آبدار و بازارهای پر جمعیت با آن سقف های بلند و زیبایش، چیزهایی بودند که جلیل با آب و تاب برای مریم از آن ها حرف می زد. روزی جلیل گفت: مریم جان درختی در آنجا است که شاعر بزرگ به اسم جامی زیر اون به خاک سپرده شده. بعد کمی خود را به طرف جلو متمایل کرد و زیر لب ادامه داد: جامی مال 500 سال پیشه! قبلاً به آنجا بردمت ولی آن قدر کوچک بودی که یادت نمی آید.