مقاله های کتاب حاضر را گونه ای ربط بی واسطه یا باواسطه به مقولات زبان و شعر به هم پیوند می دهد. در این میان مقاله و شاید سرراست ترین بحث را پیرامون شعر در پیش می گیرد. پو قائل به گونه ای نبوغ در شاعر راستین است. شاعر پاره ای یا سهمی از زیبایی اصیل آسمانی را، در دل تجربه الهام و تخیل، در شعر به قالب کلام درمی آورد. خصیصه اصلی شعر راستین برانگیختن تعالی روح است، و روح سازوکاری مستقل از عقل و احساسی دارد. شعر والاترین شکل بیان هنری و سرچشمه تمام هنرهاست. شاعر باید به مرتبه ای بلند از حش و فهم هر وضعیتی برسد تا بتواند شعری ماندگار بنویسد.