کتاب حاضر ترجمه ای است از نوشته ی “الکس کالینیکوس (1950)” استاد علوم سیاسی دانشگاه یورک. در مقدمه می خوانیم: “کالینوس بررسی خود را از روشنگری می آغازد، سپس به مونتیکو، آدام اسمیت و روشنگران اسکاتلندی، هگل، مارکس، توکویل، مستر، گوبینو، داروین، اسپنسر، کائوتسکی، نیچه، دورکم، وبر، زیمل، فروید، لوکاچ، گرامشی، هایدگر، کینز، هایک، پارمونر، مکتب فرانکفورت، لوی استروس، آلتوسر، فوکو، هابرماس و بوردیو می پردازد و سرانجام نیز در فصل پایانی، وضع کنونی نظریه ی اجتماعی از جمله تحلیل “مدرنیته ی متاخر” اولریش بک و آنتونی گیدنز را به بررسی می گیرد… نویسنده در فصل پایانی کتاب می گوید هم از ظهور مدرنیته سه گزینه در برابر انسان مدرن قرار می گیرد: پذیرش آگاهانه ی مدرنیته و لوازم آن (خواه بی قید و شرط و خواه با شرط و شروط)، نفی و انکار بنیادی آن و کوشش همه سویه برای دگرگونی و بازسازی انقلابی آن مطابق نیازهای انسان مدرن، عقل محور و برابری خواه. امتیاز بزرگ کتاب در این است که گذشته از باز تفسیر مدرنیته، مدرنیسم و مدرنیزاسیون توانسته است چنان که باید و شاید این سه گزینه ی اساسی را بشکافد و هر یک از اندیشه وران مورد بحث را در چارچوب این مدل و به تناسب دوری یا نزدیکی این متفکران به این گزینه ها مورد وارسی قرار دهد”.