مخاطبان اصلی کتاب پژوهشگران، دانشجویان و اهل حرفه معماری هستند. نویسنده با رویکردی روان شناسانه به معماری مباحث خود را طرح نموده است. آغاز کتاب به تعریف “فضا” ـ موضوع اصلی معماری ـ اختصاص دارد. نگارنده پس از آن، خاطر نشان می کند که واقعیات جهان مادی و محدودیت های بصری انسان بر ادراک او از فضا تاثیر می گذارد. وی در مبحث بعدی، به ادراک فضاهای پر و خالی و نسبت آنها با یک دیگر، نیز تفاوت های ادراک درون و برون بنا می پردازد. جلوه های پرسپکتیو، تغییر تصاویر پرسپکتیوی در هنگام حرکت، تاثیرات ادراکی منظرهای متنوع و در عین حال وابسته به هم در شهرهای قدیمی، تفاوت ادراک بصری نمونک (ماکت) و بنای واقعی، تاثیر ثبات و بی حرکتی بنا بر معماری و ادراک، و تحقق معماری در دو قطب کارکرد و زیبایی، از دیگر مباحث این کتاب هستند که نویسنده متعاقب آن، پس از نقد نظرهای “رابرت ونتوری” درباره پیچیدگی و تضاد، بحثی درباره نظم و تعریف آن در معماری پیش می کشد. وی در پایان این مبحث را مطرح می کند که بیان نمادین از یک سو، و کارکرد از سوی دیگر، نه اموری عارضی و اضافی، بلکه در ذات و گوهر معماری است.