مهم‌ترین نقش مدیر یا مدیریت، در درجۀ نخست به کارگیری نیروهای انسانی زیردست است تا در نهایت، حاصل کار آنان به سود سازمان باشد. در واقع لازمۀ موفقیت سازمان‌ها این است که مدیران آن‌ها به مهارت‌های اجتماعی و انسانی مجهز باشند، بر این اساس مدیریت عبارت است از دست‌یابی به هدف‌های سازمانی از طریق هدایت و رهبری، بنابراین کسی می‌تواند در هنر و علم مدیریت به معنای واقعی کلمه موفق باشد که نخست برخود، سپس بر هریک از زیردستان و در نهایت بر سازمان، مدیریت داشته باشد. در مقایسۀ مدیر و سرپرست می‌توان گفت مدیریت و سرپرستی با هم تفاوت دارد، چرا که در اصطلاح اداری ایران معمولا برخی از پست‌های خالی را با شخصی به نام “سرپرست” پر می‌کنند تا پس از مدتی یا همان شخص یا شخص دیگری به مدیریت آن نهاد انتخاب یا انتصاب شود. سرپرست حد وسط مشاغل پایین‌تر و بالاتر است.