مرد روستایی لم داده کنار درخت گفت: صبر! آن وقت بود که دانستم، انگار روی اجاق آتش نشسته باشم و در جوش و خروش؛ و روستایی انگار بر خنکای سبزه زار بهشت. دانستم که زمان چه معنایی برای من دارد و برای آن روستایی رام. این درک من و او از زمان بود. همچنان که درک راشل رایت در رمان زنی در آینه از ربکا جیمز، از زمان در نیویورک پرشور و شتاب زده و وینتر بورن، خوابیده در سکون روستا، در انگلیس، به گفته شفیعی کدکنی: به کجا چنین شتابان.