در این کتاب، ضمن معرفی سقراط و افلاطون در قالب مباحثی هم چون “سرگذشت و زندگی افلاطون”، “مرگ سقراط”، “تاًسیس نخستین آکادمی توسط افلاطون”، “حضور ارسطو در آکادمی”، “آثار افلاطون” و “روش آموزه های سقراطی” یکی از آثار مهم افلاطون با نام “ضیافت (مهمانی)”به چاپ رسیده است؛ داستان که به منظور معرفی سقراط نگارش یافته، ماجرای میهمانی یکی از دوستان سقراط است که چون در شاعری جایزه گرفته است ولیمه می دهد. در این مهمانی همه از شرب و نشاط و یاهو خسته می شوند و تصمیم می گیرند هریک خطبه ای در وصف عشق و مدح خداوند بسرایند. اهل مجلس همه درباب عشق سخن می گویند اما آن که سقراط می گوید حکایت دیگری است. در میان این گفت و گوها شخصی به نام “الکبیادس”- که سقراط هواخواه وی بوده است- به میهمانی وارد شده و در حالی که مست است، حکایت عجیبی از سقراط بازگو می کند؛ از عفت او، شجاعت او، خردمندیو حکمت او، فصاحت و بلاغت و تاًثیر کلام او و از بیچارگی و مسکینی خود در برابر او، چندان که همه ی حضار را رقت می گیرد و به خنده می آیند و شب بر همین منوال به صبح می رسد.