«خدیجه ثقفی»، همسر مکرمة امام خمینی (س)، در سال 1293 هجری شمسی در تهران، در خانواده ای اهل علم و ادب دیده به جهان گشود. پدر ایشان «آیت الله میرزا محمد ثقفی»، صاحب تفسیر روان جاوید، از علمای متجدد تهران و از شاگردان مرحوم «آیت الله العظمی حائری یزدی» بود. بانو خدیجه در سال 1308 با حضرت امام (ره) ازدواج کرد. حاصل این ازدواج هشت فرزند بود که پنج تن از آنان به کمال رسیدند. ایشان بعد از ارتحال حضرت امام صبر پیشه کردند و شخصیت و روحیة محکمی داشتند. دورة کسالت بانوی انقلاب در بستر بیماری بیش از هفت ماه طول کشید و ایشان سرانجام در اول فروردین 1388 دار فانی را وداع گفت. کتاب حاضر علاوه بر زندگی نامه و شجره نامة این بانوی بزرگ حاوی خاطراتی از ایشان است که از زبان یاران امام و خانواده، دوستان، و محارم آن بانوی برجسته بازگو گردیده است. اسناد ساواک دربارة همسر امام (س)، نامه های منتشرنشدة خانم به حاج سید احمدآقا، نامه های امام به خانم، وصیت امام به فرزندان در رعایت حقوق مادر و هم چنین گزارش مراسم رحلت بانوی انقلاب مطالب پایانی کتاب را تشکیل می دهد.