از عصر روشنگری به این سو، سه نگرش نسبت به نظریه ی اجتماعی مورد مجادله بوده اند: نظریه ی اجتماعی به منزله ی نظریه ای علمی، فلسفی و اخلاقی. این سه نوع نگاه به نظریه را باید به منزله ی سبک های نظریه پردازی در نظر گرفت. اما تنش هایی میان این رویکردها وجود دارد. در کتاب حاضر این تنش میان دیدگاه های علمی، فلسفی و اخلاقی به هنگام تحلیل معنا و نقش نظریه ی اجتماعی در عصر حاضر بررسی شده است. نویسنده با اشاره به فاصله گرفتن بیش از پیش نظریه های جامعه شناسی دنیای معاصر از حیات عمومی و از دست دادن مخاطبان خویش، مهم ترین مشکل نظریه های جامعه شناسی را فراموش کردن آرمان اولیه ی اخلاقی و سیاسی جامعه شناسی می داند. در واقع نویسنده در این کتاب، مخاطبان را به بازگشت به آرمان های اخلاقی جامعه شناسانی چون مارکس، دورکیم، وبر، پارسونز، برگر، هابرماس و تلاش برای ساختن جهانی بهتر دعوت می کند. نویسنده معتقد است امروزه دغدغه های نظری نظریه پردازان، جایگزین مسائل واقعی زندگی انسان ها شده و زبان آثار آنان چنان پیچیده است که تنها متخصصان این رشته خوانندگان این آثارند. بخش های 5 گانه ی کتاب به مباحثی چون ظهور سنت کلاسیک و بازاندیشی در این سنت (در اروپا و آمریکا)، عصر پست مدرن و عصیان این عصر و مسائلی که از ویژگی های این عصر است؛ هم چون نظریه های نژادی، فمنیستی و هویت اختصاص دارد.