«جنگ کریمه، از اکتبر 1853 تا آوریل 1856، نبردی دهشتناک بود. انگلستان، فرانسه، روسیه، ساردنی و عثمانی جملگی، چه از لحاظ نیروی انسانی و چه از نظر مالی، دستخوش خسارت های فاحشی شدند. در اواسط قرن نوزدهم، نیکولای اول، تزار روسیه، تلاش کرد مهار دهانة رودخانة دانوب و دریای سیاه را از چنگ عثمانی درآورد و خود آن را به دست گیرد و به این وسیله، توازن قوا در اروپا را برهم زند. قدرت های اصلی اروپا حملة نیکولای به ترکیه را گام نخست در تلاش برای تسلط بر سراسر قاره می دانستند و برای مقابله با او متحد شدند. پایان جنگ کریمه موقتا نقطة پایانی بر تلاش های توسعه طلبانه روس ها نهاد، اما معاهدة صلحی که در پی آن منعقد شد قادر به حل شرایط ناپایداری نبود که به روسیه امکان داده بود بخشی از سرزمین عثمانی را غصب کند. روسیه هنوز برای سیطره بر دریای سیاه و دست یابی به دریای مدیترانه و راه های اصلی تلاش می کرد…». نگارنده در این کتاب می کوشد رخدادهای جنگ کریمه را طی هشت فصل با این عناوین بررسی کند: خاستگاه های جنگ کریمه، ارتش ها و تدارکات برای جنگ، به سوی آلما آن سوتر، نبرد با لاکلاوا، نبرد اینکرمان، زندگی در منطقة جنگی، محاصرة سواستوپول، و توافق بر سر صلح، سودها و زیان ها.