نویسنده در آغاز به ویژگی‌ها و فواید سفرنامه‌ها اشاره می‌کند، سپس سه سفرنامه مربوط به دوران “اوزون حسن” و بیست و یک سفرنامه در دوره‌ی صفویه را معرفی می‌کند و محتوای آن‌ها را شرح می‌دهد. سفرنامه‌های معرفی شده مربوط به این اشخاص است: آمبروسیوکنتارینی، جوزافا باربارو، کارترینو زنو، جووان ماریا آنجوللو، سفرنامه‌ی بازرگان ونیزی، وینچنتو د. الساندری، برادران شرلی، ژرژ تکتاندر فن دریابل، دن گارسیا، پیترو دلاواله، کاتف، استودارت، یان اسمیت، تاورنیه، آدام اولئاریوس، شاردن، آندره دولیه دلند، سانسون، کمپفر، کارری، گزارش سفیر کشور پرتغال در سال 1696، ایون گرس، کروسینسکی، و سفارتنامه‌ی احمد دری.