«میشل فوکو» (1926-1984 م)، همواره از مهم‌ترین چهره‌های اندیشة انتقادی بوده است. نظریه‌های او، به طور عمده با مفاهیم قدرت، دانش و گفتمان سروکار دارد و نفوذ او در بخش وسیعی از نظریه‌پردازی «پساساختارگرا»، «پسامدرنیستی»، «فمینیستی»، «پسامارکسیستی» و «پسااستعماری» آشکار بوده است. تاثیر کار او را در طیف وسیعی از رشته‌های مختلف از جامعه‌شناسی و انسان‌شناسی گرفته تا تاریخ و مطالعات ادبیات انگلیسی نیز می‌توان احساس کرد. کار او در کتاب‌هایی چون: «دیوانگی و تمدن» و «تظاهرات و مجازات» را می‌توان تحلیلی تاریخی از شرایط اجتماعی قلمداد کرد. با این حال، سرشت سنت‌شکنانه و چالش‌گرایانة فوکو نشان داده است که ایده‌های او هرگز راه به سازش نبرده‌اند، بلکه از دهه‌های 1960 و 1970 ـ زمانی که او در مقام یک نظریه‌‌پرداز مهم پا به صحنه گذاشت ـ تاکنون بحث‌هایی داغ و پربار را رقم زده‌اند. کتاب حاضر، از مجموعه کتاب‌های «اندیشه‌گران انتقادی» است که در آن به بررسی زندگی «میشل فوکو» پرداخته می‌شود. در این کتاب علاوه بر معرفی فوکو، مهم‌ترین آثار وی نیز تحلیل شده، هم‌چنین اندیشه‌های سیاسی فوکو نقد و شرح داده شده است.