“رویای آدم مضحک”، که از زبان راوی نقل می‌شود روایت فردی است که قصد خودکشی دارد، اما همان شب خواب می‌بیند که تپانچه‌ای را به سمت سرش نشانه رفته و بر اثر اصابت گلوله به سر می‌میرد. پس از مرگ، اطرافیان او را به خاک سپرده و سپس پراکنده می‌شوند. در تابوت همواره قطرات آب روی چشم چپش می‌چکد و او این را عذابی از طرف خداوند می‌داند. سپس موجود تیره و ناشناخته‌ای او را به فضا برده و با زندگی مردم آن دنیا آشنا می‌سازد. راوی در آن فضای عجیب، انسان‌هایی معصوم و بی‌گناه را مشاهده می‌کند که همواره بدون هیچ رنجی به یک‌دیگر عشق می‌ورزند و از این امر درمی‌یابد که زندگی پس از قبر نیز وجود دارد. راوی کم‌کم درمی‌یابد که علت گناه آدمیان، هبوط آن‌ها به کره‌ی زمین است. سرانجام راوی به همه‌ی آن‌ها می‌گوید که من برای شما فساد، ظلم و دورغ را به ارمغان آورده‌ام و آن‌ها در جواب می‌گویند که اگر آرام نگیری تو را در دارالمجانین حبس خواهیم کرد و در همین لحظه از خواب بیدار می‌شود. به تصریح وی: “حتی اگر هیچ‌وقت بهشتی بر زمین نباشد، حتی در این صورت هم به موعظه‌ام ادامه خواهم داد. در یک روز، در یک ساعت، همه‌چیز ممکن است درست شود. نکته‌ی اصلی این است که دیگران را مثل خودتان دوست بدارید… این نکته‌ی اصلی است”. در این مجموعه هفت داستان کوتاه از “فئودور داستایوسکی” ـ نویسنده‌ی قرن 19 روسیه ـ به چاپ رسیده که عناوین آن بدین‌قرار است: آقای پرو خارچین؛ پولزونکوف؛ دزد شرافتمند؛ درخت کریسمس و ازدواج؛ ماری دهقان؛ کروکودیل؛ و رویای آدم مضحک. در پایان نیز سال‌شمار زندگی و آثار داستایوسکی درج گردیده است.