یکی از اصول بنیادین دموکراسی، واگذاری و انتقال قدرت به مقامات برگزیده است. انتخابات، سازوکاری است که مردم‌سالاری از طریق آن عمل می‌کند. مفروض نظام‌های سیاسی دموکراتیک، این است که انتخابات، مشروعیت می‌آورد؛ صاحبان قدرت را بر مسند می‌نشاند؛ همچنین گزینش و انتخابات، زمینه نمایندگی توده‌ها و مداخله عموم مردم در سیاست را مهیا می‌کند. انتخابات، کُنشی ادواری نیز هست؛ زیرا در دموکراسی‌های نهادینه، انتخابات به‌منزله شکلی از رفتار سیاسی شهروندان، شمار زیادی از آنان را در سررسیدهای منظم زمانی دور هم جمع می‌کند. اهمیت سرنوشت‌ساز این رویه در این است که در عین حال که حکومت‌کنندگان را برمی‌گزیند، به آنان مشروعیت نیز می‌دهد. این کتاب به مباحث «جامعه‌شناسی سیاسی در چارچوپ رفتار رأی‌دهی» می‌پردازد.