«لطایف‌الطوایف» اثر «فخرالدین علی صفی»، (939-867)، از آثار دلنشین و مشهور ادب فارسی است. این کتاب نخستین و کهن‌ترین اثر در ادب فارسی است که با ساختاری عالمانه و منسجم نوشته شده است. این کتاب در چهارده باب است و هر باب به ذکر لطایف مردمان مختلف در فنون و امور مختلف و گوناگون، از جمله سپاهیان، دبیران، عالمان، طبیبان، منجمین، غلامان و کنیزان و حتی دزدان و گدایان و کوران و کران و کودکان و ابلهان و … است. نثر پخته و استوار از ویژگی‌های این اثر است. مؤلف اثر از جمله ادیبانی است که گرایش به فرقه نقشبندیه و عرفان داشته است.