«سینگر»، فیلسوف اخلاق استرالیایی و نظریه پرداز برجسته اخلاق زیستی در این کتاب می کوشد بر پایه شواهدی که به ویژه از نظریه « بازی ها» وام گرفته، نشان دهد تفسیر دست راستی از سرشت انسانی بر پایه نظریه تکامل، تفسیری ناصواب است و باید با تفسیری همکارانه که نفع فرد را در گرو نفع همگان می بیند جایگزین شود. سینگر در این کتاب در پی آشتی دادن داروینیسم با سوسیالیسم است. وی برای دستیابی به این مقصود دو وصلت نامیمون تاریخی را مورد بررسی قرار می دهد؛ وصلت نخست، میان داروینیسم و سرمایه داری است و می کوشد نشان دهد این دو تلازمی با هم ندارند و بنابراین باز کردن این گره تاریخی دشوار نیست. وصلت دوم، میان سوسیالیسم و مارکسیسم برقرار است، سینگر در عین اینکه همدلی چندانی با مارکسیسم نشان نمی دهد عمیقا در لباس سوسیالیسم است و باز کردن این دو گره، نشان می دهد دو عنصر آزادشده؛ یعنی داروینیسم و سوسیالیسم می توانند با یکدیگر پیوند برقرار کنند، اما این پیوند تنها هنگامی ممکن است که حک و اصلاحاتی در هردو نظریه صورت بگیرد.