سفیدبرفی با فشار دادن یکی از کلیدهای پیانو متوجه حضور پادشاهی با نام “سونور” می‌شود. او که پیش‌تر حاکم مکانی با نام سونوریا بوده از زندگی خود می‌گوید؛ بدین‌ترتیب که سونور و ملکه‌اش “گاما” صاحب دو فرزند با نام “ماژور” و “مینور” بوده‌اند. دو برادر روزی دربارۀ فرا رسیدن سال نو با یک‌دیگر درگیر می‌شوند؛ ماژور معتقد بوده که شب سال نو باید شب شادی و برگزاری جشن و سرور باشد، اما به عکس، مینور به این دلیل که با آمدن سال نو، سال قدیمی ما را ترک می‌کند، معتقد به عزاداری کردن در هنگام فرا رسیدن سال نو بوده است. در حین درگیری دو برادر هیولایی با نام “آنتراکت” به همراه مردی نیرنگ‌باز با نام “تالش” ظاهر می‌شوند. در این حال آنتراکت بر سونوریا پیروز شده و با خود آرم پادشاهی سونور و دخترش “تونیکا” را به عنوان گروگان به همراه می‌برد. از آن پس تمام سونوریا را سکوتی سرد فرا گرفته و تمام سازها در آن دست نخورده باقی می‌مانند. سفیدبرفی با شنیدن این داستان به کمک سونور شتافته و سرانجام موفق می‌شود تا سونوریا را از سکوت نجات داده و بر آنتراکت و تالش پیروز شود. مجموعۀ حاضر برگردان فارسی دو نمایش‌نامه‌ با نام “آخرین دلقک” و “افسانۀ سونوریا” است.