افراد پیر و بازنشسته، زمان‌های طولانی را صرف اندیشیدن، غصه خوردن و نگرانی دربارۀ تغییرات بدنی خود می‌کنند، احساس تنهایی می‌کنند و علاقه‌مند به دوست‌یابی هستند و زود بی‌حوصله می‌شوند. آنها برای انجام فعالیت‌هایشان زمان طولانی صرف می‌کنند، گرچه در بعضی روزها، زمان به کندی می‌گذرد، اما در روزهای دیگر به سرعت می‌گذرد. بدن ناسالم را نشانۀ پیری تلقی می‌کنند، اما افکار و احساسات درونی آن‌ها همانند همیشه است و گذشته برای آن‌ها وضوح بیش‌تری تا حال دارد. اکنون برای آنها زندگی با سرعت به جلو پیش می‌رود، روزها، هفته‌ها، ماه‌ها و روزهای تولد سریعا سپری می‌شوند و پذیرش این امر برای هرکس دشوار است. چه‌قدر سخت است که فرد باور کند که ناگهان به پیرترین عضو خانواده بدل گشته است. برخی از این افراد اگر در جستجوی کمک باشند، مشاوره گزینه‌ای کاملا جدید است. در مشاوره با سالمندان، مشاور به ملاقات مراجع می‌رود به جای این که مراجع درخواست دیدن مشاور را کند. نگارنده در کتاب حاضر به موضوعات اساسی دوران سالمندی از جمله فقدان‌ها، بازنشستگی، تنهایی، زوال عقل، و سوگواری می‌پردازد.