فراماسون از لفظ فرانسوی فرانماسون گرفته شده و به معنی عضو انجمن های سری و مشهور فراماسونی است؛ گروهی که بر اساس اخوت با یک دیگر متحد شده اند. در زمان ناصرالدین شاه قاجار، میرزا ملکم خان دستگاه فراماسونی را در ایران برپا کرد و قصد او این بود که عده ای از مخالفین رژیم استبداد را به هم پیوسته و استفادة سیاسی از آن جمعیت بکند. مردم این انجمن پنهانی را «فراموش خانه» نامیدند، زیرا کسانی که عضویت آن را می پذیرفتند متعهد بودند که هرچه می بینند و می شنوند فراموش کنند. پس از میرزا ملکم نیز، شعبه ای از فراماسون انگلیسی و فرانسوی در ایران تشکیل شد. مجلد چهارم از مجموعة «تاریخ آغازین فراماسونری در ایران» حاوی اسناد 41 پروندة لژ بیداری ایران از پروندة شمارة 81 تا 121 می باشد. پیش از گزارش اسناد موجود در هر پرونده، زندگی نامة هریک از دارندگان پرونده ذکر شده است.