کتاب حاضر، نمایشنامه‌ای فارسی است که در آن نویسنده با قریحه‌ای طبیعی به تصویر کردن فضاهای شگفت و جنبه‌های سیاه و هول‌آور زندگی روستاییان و زاغه‌نشینان و نشان دادن فقر و اضطراب و خرافات مردمان اعماق و توده‌های دست‌نخورده می‌پردازد. در بخشی از نمایشنامه می‌خوانیم: «مرد اول، مرد دوم و مرد سوم جلوی در نیمه‌باز تاریک‌خانه ایستاده‌اند و به‌شدت می‌خندند، در خود می‌پیچند و دور خود می‌چرخند. از شدت خنده نفسشان بند می‌آید، آرام می‌گیرند، نفس تازه می‌کنند. شلیک خنده دیگری راه می‌افتد. به شانه همدیگر می‌زنند، همدیگر را هل می‌دهند، می‌خندند و دوباره می‌خندند. مرد اول خنده‌های عصبی دارد، روی زمین می‌غلتد».