این کتاب، نوعی دفتر خاطرات و روایت داستانی است که در قالب نامه تدوین شده است. “سوزانا تامارو” در این اثر با روش گفت و گو، و به گونه ای خیالی از طریق دوستی آفریقایی به نام “ماتیلدا” ـ که گیرنده ی چهل و نه نامه است ـ ارتباط برقرار می کند. نامه ها با عنوان فصل پاییز آغاز می شود و آن گاه سه فصل دیگر (زمستان، بهار و تابستان) را دربرمی گیرد. سیر روزها و فصل ها و خاطرات آن در دشت “اومبریا” می گذرد و نوشته ها سرشار از نمادها و نشانه ها می شود. ماحصل نامه ها “راهی برای فراگیری رشد و پرورش نشاط، تعادل روحی، عشق بدون گریز از خستگی، درد، مسئولیت و انجام یک طرح شخصی و در عین حال عمومی است”. برای نمونه در فصل آغازین کتاب می خوانیم: دیگر پاییز فرا رسیده است. انگور تاکستان ها تقریبا رسیده است و صبح وقتی پنجره ها را باز می کنم فقط مه است که با هاله ی سپید و غلیظش بر همه چیز سایه افکنده و هر صدایی را خاموش می کند. پاییز را بیش از هر فصل دیگری دوست دارم. رنگ و بویش را دوست دارم و این که موجب می شود به داخل خانه برگردیم و در خود فرورویم…. دوستی یکی از زیباترین احساسات زندگی است. به ما احساس بی نیازی، شور و هیجان و همیاری می بخشد و تا بخواهی بی غل و غش است. در لحظه ای هم دیگر را می بینیم، یک دیگر را انتخاب می کنیم و رابطه ای صمیمی میانمان برقرار می شود، می توان در کنار یک دیگر گام برداشت و رشد کرد…”.