اولین نتیجة ناشنوایی برای کودک، اختلال در یادگیری زبان است؛ مشکلی که هم در جنبة بیانی زبان و هم در جنبة دریافتی و درکی آن دیده می شود. هم چنین همواره نخستین سوال در حوزة آموزش ناشنوایان و البته مشهورترین آن، جدال انتخاب روش مناسب برای آموزش آنهاست. کلیة روش های ارتباطی با ناشنوایان در سه گروه اصلی: روش دستی، (زبان اشاره)، روش شفاهی (استفاده از باقی ماندة شنوایی و گفتارخوانی)، و ارتباط کامل (روش شفاهی/ شنیداری) دسته بندی می شوند. در سالیان اخیر توجه کافی به تربیت علمی کسانی که در زمینة آموزش و پرورش ناشنوایان فعالیت می کنند صورت نگرفته است، از این رو نگارنده کتاب حاضر را، با هدف آموزش به این افراد در نه فصل با این عناوین به رشتة تحریر درآورده است: تاریخچه؛ روش های ارتباطی؛ ارزیابی های روانی ـ آموزشی؛ رشد شناخت؛ وسایل کمک شنیداری؛ توان بخشی شنیداری کودکان؛ رشد زبان گفتاری؛ خواندن و نوشتن در کودکان ناشنوا؛ و مشاوره با والدین.