کتاب حاضر، روایت انسان های مهجوری است که غربت هر یک پهنه ای به وسعت و بلندای یک تپه را می پوشاند و هر لحظه شان مثل لحظه پیش و لحظه پیش از آن است. انسان هایی که در مدار غربت خود انگار آدمکی کوکی مدام به تکرار یک عادت گرفتارند. اما هر یک همچنان چراغ نجات را در دوردستی بعید می جویند تا شاید از ظلمت بی پایانی که گرفتار آن اند با چنگ زدن به این ریسمان به درآیند.