تاریخ جنون در عصر کلاسیک، دومین کتاب میشل فوکو می باشد که در سال 1961 منتشر شد. ژاک دریدا نیز در سال 1963 نقدی بر این کتاب عرضه کرد که با عنوان «کوگیتو و تاریخ جنون» به چاپ رسید. فوکو نیز چند سال بعد نقد دریدا را پاسخ گفت. ژاک دریدا حدود نیمی از نقد خود را به دو اشکال مهم بنیادی، تاریخ جنون اختصاص داده است، و در نیمة دیگر به سه صفحه آغازگر فصل دوم کتاب، یعنی حس بزرگ می پردازد که فوکو در آن گفته است دکارت در تاملات جنون را از چارچوب شک فلسفی خود و کلا از قلمرو فلسفه طرد کرده و کار او در واقع وجه فلسفی حبسی است که در عصر کلاسیک (قرون 17 و 18) در عینیت اجتماع روی داد و بعضی از اقشار جامعه، به طور عمده دیوانگان، مشمول آن شدند. به اعتقاد دریدا قرائت فوکو ساده اندیشانه است. کتاب حاضر، حاوی مقالات مذکور می باشد که عنوان آنها عبارت اند از: حبس بزرگ، «کوگیتو و تاریخ جنون»، «پاسخ به دریدا»، «تن من، این کاغذ، این آتش».