مذهب هایی که میراث دار سنت های عهد عتیق بودند، هم چون اسلام و مسیحیت یک سره از صحرا برآمدند. کتاب های مقدس آنان بر ویژگی های زندگی بخش آب، پاکی برگ سبز و آرام بخشی سایه توجه ویژه ای داشته اند. چاه ها و چشمه ها به برگ سبز جان می دادند. سبز، خود رنگ اسلام شد و مسیحی ها به علف سبز هم چون داروی شفابخش باور داشتند. در سدة هفدهم، آندرو مارول، بهشت را اندیشه ای سبز در سایه ساری سبز تصویر می کرد. باغبانان از فرضیة باغ عدن در آغاز تاریخ الهام گرفتند و هدفشان بازسازی همان وضعی بود که گمان می کردند در باغ اصلی بوده است: آب و هوای معتدل و گل ها و میوه های نامیرا. این سنت که عدن با چهار رودخانه آبیاری می شده موجب گردید که باغبان های مسلمان از ایران تا اسپانیا، سخت کوشانه چهار باغ را بازسازند؛ دیوار بستی راست گونه که با دو نهر آب در گوشه های راست، چهار بخش می شد. مطالب یاد شده بخش هایی از مقالة «باغ ها» اثر «جان پیرست» می باشد. مجموعة حاضر ترجمة مقالاتی از نویسندگان مختلف در حوزة هنر و ادبیات را دربرمی گیرد. برخی از مقالات عبارت اند از: «تراژدی و حقیقت کامل/ آلدوس هاکسلی»، «نخستین مقالة من/ جی. بی پریستلی»، «در باب کاری نکردن/ جی. بی. پریستلی»، «باغ ها/ جان پرست»، «درختان/ س. ج. م. گری»، «گل ها/ جان پرست» و «متن و خواندن آن/ ریمون کنان».