با لباس فرم مادرهای تبعید شده، به آی سی یو روبروی دکتر ایستاده بودم؛ یک روپوش صورتی بلند با سر آستین های گشاد که برای ورود به بخش باید می پوشیدم. به علاوه کاور های پلاستیکی یک بار مصرف آبی نفتی روی کفش ها. به حرف های دکتر گوش می دادم؛ اما از میکروبی که بتواند وارد مغز نوزادی یک کیلو و 400 گرمی بشود و خطری که دکتر می گفت، هیچ تصوری نداشتم. دکتر جمله اش را این طور کامل کرد: باید هر چه زودتر جلوی این آتش شعله ور رو بگیرید. وضعیت خیلی خیلی خطرناکه مامان زینب. فکر کنید یک خونه آتش گرفته و داره می سوزه. یک ثانیه هم یک ثانیه است.