نگارنده در این کتاب دیدگاه های فلسفی “ژاک دریدا “( 1930ـ) را بررسی و تحلیل کرده است .در فصل نخست، کلیدی ترین اصطلاح فلسفی وی یعنی “مفهوم پی افکنی یا بنیان افکنی (Deconstraction) “بررسی شده و سیر اندیشه او از لحاظ تاثیری که “هایدگر “و “هوسرل “بر اندیشه های او گذاشته، همچنین تفاوت نقد با بنیان افکنی توضیح داده شده است .در فصل دوم علاوه بر بررسی متافیزیک حضور از دیدگاه افلاطون، از مفاهیم متافیزیکی ای چون :جهان محسوس و جهان معقول، ادراک حسی و تعقل، و به طور کلی مراحل “معرفت “سخن به میان آمده است .در فصل سوم مفاهیم “هویت “و “مغایرت “یا “این همانی ـ این نه آنی “تعریف می شود ;سپس از لحاظ اصل امتناع تناقض و اصل تنافی یا طرد ثالث تحلیل می گردد .فصل چهارم مربوط به بررسی فلسفه دکارت از دیدگاه دریدا است” .دریدا “بر این باور است که “فلسفه دکارت و فلسفه افلاطون در چارچوب متافیزیک حضور و کلام محوری قابل طرح و فهم است، زیرا دکارت نیز هستی را در تقابل میان ذهن و عین یا روح و ماده یا هستی و اندیشه قابل تحلیل می داند .” در مباحث بعدی کتاب، دیدگاه های “دریدا “درباره فیلسوفانی چون :روسو، لوی استروس، فلسفه کانت، هایدگر، نیچه، مارکس، هابرماس و دیگران مطرح می گردد و مفهوم متافیزیک حضور در اندیشه های آنها بررسی می شود .